KORKU

Içimdeki korkuyu anlatamıyorum hiç kimseye o kaybetme korkusu 

öyle bildiğimiz korkular dan değil bu

bu başka.Bu ölüm korkusu.

Bir daha görememe  dokunamama. 

öyle sevgili korkusu  da değil bu.

Can korkusu, sarılamama korkusu 

en sevdiğine, vazgecmenin mümkün olmadığı kişiye.

ilk aşkına, güç kaynağına , Arkadan daki dağa BABANA 

Mükkemel adam

O bana verilen şükür sebebiO nefesin de nabzımi hissettiğim adam

O kalbimin ritmi

O,

o ,

o…

kelimeler yetmiyor anlatmaya.

En iyisi siz onu kalbimin ritminden anlayin

öpüyorum kirpiklerin den mukkemel adam

Bi de en çok

Ellerin Ellerimdeydi.

Bileklerin.nabzın 

ritmini kalbimde hissettiğim,nabzın

gözlerin.

Hani o bakıp bakıp doyamadigim gözlerin ;

kirpiklerin!

her birini tek tek sayıp öptügüm kirpiklerin!

peki ya o en can alıcı,en mavi gülüşün

hepsi bana aitti,

secde ederim o gamzelerine adam;

 bi de en çok beni sevişine….

Güzel kal

O kadar alismişim ki sevilmemeye, üzülmeye, kırılmaya acı çekmeye  

ve şimdi o  kadar alıştırıldım ki sevilmeye 

öyle güzel seviyo ki beni gözlerimle aldatmaya bile korkar oldum. onun kokusuyla nefes alır, onun ellerinde buldum huzuru 

hep böyle güzel sev adam hep böyle güzel bak 

Yeniden

Yeni dünyalar verdi bana,yeni ümitler.yaşadığımı hatırlattı duygularımı, bi kalbim olduğunu hatırladım  onun sayesinde.yeniden sevebiliyormuş ya insan yeniden nefes alabiliyormuş yeniden hayal kurabiliyormuş yeniden hayata tutunabiliyormuş insan o zaman bu aksam da onlar için içelim

kıymet bilenlere sevilmeyi,iliklerine kadar hissettiren sana bakarken göz bebekleri titreyen adamlar için bu aksam bizi bizden çok seven adam gibi adamlar için içelim

Garip

İçim de garip bir huzur var garip bi neşe garip bir sevinç hep kötü olacak değil ya bu gariplikler güzel şeyler yaşıyorum bu sıralar garip heyecanlar orhan veli gibiyim bu sıralar.

biraz garip,biraz sevinç,biraz hüzün var içimde 

karlar ülkesi gibiyim 

öbk

Yazık

Ne zor insanın yaşamak isteyip de yaşayamamasi,gülmek isteyip gülememesi,ağlamak isteyip de ağlayamamasi ne zor insanın yaşıyormus gibi yapıp, aslında bir hiç oluşu

yaşam fonksiyonlarını gerçekleştirmekle yaşamış mi oluyoruz sahiden ?

nefes almak, yürümek, yemek, içmek bunlar yaşam belirtisimi sahiden?

 ah insanoğlu ah!

 ne bencilsin etrafında olan hiç bir şeyin farkında bile değilsin 

varsa yoksa sen sadece sen yalnızca sen

yazık insanlık elden gidiyor yazık.  

Sokak lambasınin altından…

Issız gecelerden sesleniyorum.Karanlık sokaklardan,hiç kimsenin geçmediği o sokaklar, hiç kimsenin duramayacagi o patlak sokak lambasınin altında belki, pencerenin önünden gecersin belki gölgeni, hayal ya belki sesini duyarım.gozlerimi bi an olsun ayirmazdim pencereden ellerim titrer, iç organlarim dans ederdi soğuktan,yüreğimse alev alev yanardi hasretten. belki görürüm belki duyarım diye senin hiç gelme ihtimalinin olmadığı o sokak lambasınin altında hergün aynı umutla beklemeye devam edeceğim sevgilim.

Soğuktan donsam, açlıktan ölsem bile ben yine her gün aynı saate o sokak lambasınin orda ölümü beklercesine bekleyeceğim. 

Hadi söndür ışığını, kapat gözlerini,ben burdayım.sana sen kadar yakın,sana ben kadar uzak